بررسی تاثیر آرام‌سازی پیشرونده عضلانی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی

سابقه و هدف: نارسایی قلبی بیش از سایر بیماری­های مزمن باعث اختلال در کیفیت زندگی بیماران می­شود. برای بهبود کیفیت زندگی بیماران می­توان از درمان­های دارویی و غیر دارویی استفاده کرد. از جمله درمان­های غیردارویی، آرام­سازی پیشرونده عضلانی است و در این پژوهش به بررسی تاثیر آن بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی پرداخته شد. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی، 70 نفر از بیماران به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمون قرار گرفتند و سپس پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و MLHFQ را تکمیل کردند. پس از 5 جلسه آموزش آرام­سازی پیشرونده عضلانی در گروه آزمون و یک ماه پیگیری بیماران، پرسشنامه­ها دوباره تکمیل شد. برای تحلیل اطلاعات از آزمون های آماری کای اسکوئر، تی مستقل و زوجی در SPSSver24 استفاده شد.   یافته­ها: میانگین کیفیت زندگی قبل از مداخله در بیماران گروه کنترل 4/49 و در گروه آزمون 68/54 بود که اختلاف معنی­داری نداشتند. بعد از مداخله، میانگین کیفیت زندگی بیماران گروه کنترل به 57/52 و گروه آزمون به 25/47 رسید و کاهش معنی­دار میانگین کیفیت زندگی بیماران گروه آزمون بعد از مداخله نسبت به قبل از مداخله نشان دهنده بهبود کیفیت زندگی این گروه و تاثیر مداخله در بهبود کیفیت زندگی این بیماران بود. نتیجه­ گیری: آرام­سازی پیشرونده عضلانی نسبت به گروه کنترل (افت کیفیت زندگی) باعث بهبود معنی­دار کیفیت زندگی شد. از این رو می­توان نتیجه گرفت که آرام­سازی پیشرونده عضلانی بر بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی موثر است.